Θάνατος στα αντρικά τσαντάκια! Long live the backpack!

Θυμάστε τον Crabbe από το Harry Potter; Δεν ήμουν και κανένας fan του παραμυθιού με τα μαγικά ραβδιά, αλλά γνωρίζω το Slytherin με τους κακούς, ένας εκ των οποίων ήταν ο (χοντρός) Crabbe.

Ο γλυκούλης Crabbe.

Ε, λοιπόν, ο τυπάκος αυτός, όταν τελείωσε το Harry Potter, είπε να το γυρίσει σε gangsta rap. Ναι, έγινε rapper.

Από το βιντεοκλίπ του “Be your own man“.

Το απίστευτο comment του YouTube λέει: “I guess all Slytherins turn out gangsta!”. Και πέραν από το πόσο γέλιο μπορεί να ρίξει κανείς βλέποντας τον Crabbe να το παίζει Θηρίο-του-Hogwarts, εγώ έμεινα στα τσαντάκια των παιδιών στο βίντεο.

Γιατί, για τον θεό ρε, είναι τόσο gangsta να κυκλοφορείς με το τσαντάκι στον ώμο; Στο music video; Δεν μπορούσε να το αφήσει παραδίπλα;

Δεν θα βρίσω πολύ, όμως, γιατί υπήρξα κι εγώ θύμα του βολέματος με το τσαντάκι. Όταν έρχεται το καλοκαίρι και αφήνουμε μπουφάν και ζακέτες στην άκρη, εξαφανίζονται ταυτόχρονα και οι τσέπες. Και ως αφελής 19-χρονος, αναγκαζόμουν να κουβαλάω στο χέρι κινητό, κλειδιά και το πορτοφόλι μου.

Μέχρι που γνώρισα το μαγικό τσαντάκι: Όχι μόνο χωρούσε μέσα του όλα αυτά, αλλά είχα πάντα μαζί μου ταυτότητες, σουγιαδάκι, φακό, προφυλακτικά… σαν έναν μπουρδελιάρη Sport Billy.

«Εγώ βάζω το Durex, εσύ την κάμερα…»

Συγνώμη που κατέστρεψα την παιδική σας ηλικία. Το τσαντάκι, όμως, ήταν βολικό. Ήταν ένα μικρό, μαύρο Quicksilver. Φαινόταν αντρικό και sport – πιο πολύ σαν αξεσουάρ ενός Βορειοελλαδίτη ποδοσφαιριστή Γ’ Ερασιτεχνικού, παρά ενός Ιταλού καφετζή, φυσικά…

Ντοκουμέντο από τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια, με το προαναφερθέν τσαντάκι (και ένα απαράδεκτο κούρεμα).

Αλλά μια μέρα, μετά από κάνα δύο χρόνια χρήσης, το τσαντάκι έλιωσε. Κυριολεκτικά. Το σουγιαδάκι πήγε να ξεφύγει μέσα από μια τρύπα καθώς περνούσα τον αστυνομικό έλεγχο σε ένα ποδοσφαιρικό ματς.

Και κάπως έτσι, συνειδητοποίησα ότι το τσαντάκι, πέραν από περιττό και αντιστύλ, θα μπορούσε να γίνει και επικίνδυνο για τον φάκελό μου…

Μα, και οι πρώτες μέρες χωρίς την δυομισάκιλη σαβούρα στον ώμο, μου φάνηκαν απρόβλεπτα απελευθερωτικές. Το τσαντάκι που αγόρασα για να με διευκολύνει, είχε καταλήξει να με δεσμεύει. Το είχα στο μυαλό μου συνεχώς, σαν μια γκόμενα που φοβάται να αφήσει την τσάντα της όταν πάει τουαλέτα…

Ενδιαφέρουσα ερώτηση: «Οκ ρε μάγκα, αλλά που θα βάλω τα κλειδιά και το πορτοφόλι; Στον κ… μου;»

Δεν θα πρότεινα να χρησιμοποιήσεις την συγκεκριμένη σωματική σχισμή, αναγνώστη, αλλά ίσως να είναι προτιμότερη εναλλακτική από το να συνεχίσεις να κουβαλάς τσαντάκι.

Κοίτα, πιθανότατα, ακόμη και το κοντό, καλοκαιρινό μας παντελόνι έχει μια-δυο τσέπες. Κι αυτές είναι αρκετές. Αν δεν είναι, simplify:

• Χρησιμοποιείς πορτοφόλι; Περιττό! Κουβάλα μόνο τα ελαφριά χαρτονομίσματα.
• Κουβαλάς μαζί σου δέκα κιλά κλειδιά; Γιατί; Πάρε το ένα της εξώπορτάς σου και είσαι κομπλέ.
• Σουγιαδάκι; Μα, για τον θεό; Πάνε με κανένα mr. Miyagi να μάθεις να τρυπάς μπύρες με τα δάχτυλα.
• Ανοιχτήρι; Γιατί σου έδωσε ο θεός τα δόντια ρε φίλε;

…το πιάνετε το νόημα; Το θέμα δεν είναι «που θα βάλω τα πράγματά μου», αλλά το ότι εξ’ αρχής κουβαλάμε μαζί μας πολλά.

Προσωπικά, βάζω κλειδιά και λεφτά στην τσέπη και κρατάω το κινητό μου στο χέρι. Και είμαι άνετος.

Η περίπτωση που χρειάζεται τσάντα.

Το τσαντάκι του ώμου που φοριέται πλάγια είναι κατά τη γνώμη μου αντιαισθητικό. Μια τσάντα πλάτης, όμως, όχι μόνο δεν είναι, αλλά μπορεί να κάνει και τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη – στις σωστές στιγμές: Την φορτωνόμαστε μόνο όποτε χρειάζεται, χωρίς να γίνεται μόνιμο βάρος κι έγνοια.

Αν π.χ. πηγαίνω για μάθημα στο πανεπιστήμιο, μπορεί να θέλω να κουβαλήσω τετράδια και σημειώσεις. Η αν κουβαλάω iPad και λαπιτόπια σε καφέ (γιατί είμαι παράξενος και βγαίνω μόνος μου) τότε και πάλι μια τσάντα διευκολύνει. Η αν μένει κανείς σε μια πόλη με μουσώνες, όπως στα Γιάννενα, τότε και πάλι μια ομπρέλα είναι καλό να βρίσκεται τριγύρω. 

Και, δόξα τω ASOS, υπέροχες τσάντες πλάτης υπάρχουν πολλές:

Από το ASOS με 23 €. Απλή και cool.

Από το ASOS.

Πιο απλή και undercover δεν γίνεται. Από το ASOS.

Με 32 €, κάτι πιο τρελιάρικο, με απόλυτα επίκαιρα embroidery.

Εκατομμύρια φορές πιο ενδιαφέρουσα από ένα βαρετό τσαντάκι.

Ακόμη και μια μεγάλη, camo, Carhartt τσάντα είναι προτιμότερη από το καγκουρο-φλώρικο τσαντάκι. Αυτή σε κάνει urban-Rambo – και αντί για σουγιαδάκι μπορείς να χωρέσεις μέσα το katana σου.

Πριν κλείσω, ας αναφερθώ και στην πρόσφατη προσπάθεια των σχεδιαστών να μας πείσουν ότι ένας άντρας μπορεί να κουβαλάει γυναικεία τσάντα.

…και το καλό το παλικάρι ο Kanye West, δεν χάνει την ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή.

Όσο το μυαλό μου συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, το να βλέπω έναν άντρα με γυναικεία τσάντα μοιάζει plain wrong. Τι να πω; Χίλια χρόνια το (λιωμένο) τσαντάκι της Quicksilver… Ο μόνος λόγος να κρατάει άντρας τσάντα στο χέρι, είναι αν αυτή λέγεται “χαρτοφύλακας” και ο τυπάς είναι δικηγόρος, καθηγητής, πλασιέ.

Η Louis Vuitton θα ήθελε να μεγαλώσει στο χαλαρό το target group της (φανταστείτε μουσάτους μαντράχαλους να συγκρίνουν τις μαϊμούδες Louis τους) αλλά, ευτυχώς, ακόμη και η βλαμμάρα μας έχει κάποια όρια.

Οπότε, θάνατος στα αντρικά τσαντάκια. Καταλαβαίνω τον εθισμό που μας προκαλούν, αλλά οτιδήποτε μας δεσμεύει περισσότερο απ’ ότι μας βοηθάει, θέλει σκότωμα. Και τα τσαντάκια, θυμίζουν 19-χρονο δευτεροετή…

5 χρόνια μετά: Η τσάντα άλλαξε – τα μυαλά παρέμειναν ίδια…

Καλή λευτεριά…

Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.

Γίνε μέλος μαζί με 800+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.

Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.