Απίστευτα ζεστή μέρα σήμερα στα Ιωάννινα.
Το μόνο που ήθελα ήταν να πιω τον καφέ μου χαλαρά στο Montage, ειδικά αφού τα πόδια μου δεν σήκωναν πολύ περπάτημα λόγω του χθεσινού combo: Γυμναστήριο + Βasket.
Το απίθανο Montage.
Δεν άργησε όμως να βρεθεί ο κλασσικός παράξενος-της-ημέρας, που στην περίπτωσή μας ήταν μια “ενδιαφέρουσα” κυρία που κάθισε δίπλα μου στην καφετέρια και για κάποιον λόγο που το γήινο μυαλό μου δεν μπορεί να συμμεριστεί, πραγματικά χωνόταν στον προσωπικό μου χώρο πάνω από το κεφάλι μου και διάβαζε την εφημερίδα που κρατούσα στα χέρια μου.
Όλα αυτά, αφ’ ότου, μετά την άφιξή της στον χώρο, μου είχε ρίξει ένα κατάματο βλέμμα-κάρφωμα, σαν να διάβαζε τα πιο απόκρυφα μυστικά του id μου και ταυτόχρονα βίαζε το εγώ μου σε παρτούζα με το υπερ-εγώ.
Καλλιτεχνική αναπαράσταση της μέρας μου.
Είτε το άρωμα μου είναι μαγνητικό, είτε ήταν τρελή. Δεν φορούσα άρωμα.
Τέλος πάντων, είχα ήδη κλείσει μια ώρα μαθαίνοντας τα ανωτέρου επιπέδου πολιτικά νέα της πατρίδας και θεώρησα πως η τρελή ήταν καλή αιτία για να σηκωθώ να φύγω και να κάνω μια βόλτα.
Λόγω ζέστης (και επειδή έτσι γουστάρω στην τελική) ξεκίνησα την διαδρομή μου από το ζαχαροπλαστείο Βρετάνια, όπου και πήρα μια μπάλα παγωτό cheesecake.
Περιττό να αναφέρω, ότι οι πωλήτριες με κοροϊδεύουν πια, επειδή παίρνω μόνο cheesecake παγωτό – σχεδόν το ετοιμάζουν μόλις με βλέπουν να πλησιάζω. Ένα θα πω: Haters gonna hate, παλιό-πρεζόνια του cookies!
Ζήλια ρε!
Μετά τον κορεσμό της στομαχικής μου λαιμαργίας, είχε έρθει η ώρα να εκπληρώσω και τις καταναλωτικές μου υποχρεώσεις. Μα πως τα λέω έτσι! Ώρα για μια μεσημεριανή έρευνα αγοράς – η καλύτερη ώρα γι’ αυτό, αφού θα ήμουν σχεδόν μόνος στα μαγαζιά, χωρίς βαβούρες και πολυκοσμία.
Ξεκίνησα από την τρύπα-στο-πορτοφόλι, που ονομάζεται Zara. Ευτυχώς τον τελευταίο καιρό τα επισκέπτομαι έχοντας πάνω μου μόνο 5-10 ευρώ (απλά τυχαίνει).
Πρώτα απ’ όλα, μου ήρθε να τα γυρίσω όλα ανάποδα γιατί είδα ένα blazer, που είχα αγοράσει πριν από μια εβδομάδα με 60 €, να βρίσκεται τώρα σε προσφορά στα 30 €. Κρίμα – αλλά που να το ήξερα.
Στη συνέχεια, στάμπαρα, όλως περιέργως, ένα σκούρο μπλε πουκάμισο με κοντά μανίκια. Και λέω “όλως περιέργως” γιατί δεν τα πηγαίνω καλά με τα κοντά μανίκια στα πουκάμισα – προτιμώ μακρυμάνικα και απλά να τα γυρνάω. Για να τα φοράει κι ο Wooster όμως, κάτι θα ξέρει.
Α, και Zara, ο καθρέφτης σας θέλει λίγο καθάρισμα.
Το δοκίμασα και σε small, για να μου κάθεται όπως στο μοντέλο, αλλά τότε δεν μπορούσα να ακουμπήσω τους αγκώνες μου μεταξύ τους. Από τα Zara με 30 €.
Μου άρεσε πολύ, επίσης, ένα denim jacket σε σχετικά τέλεια τιμή, μόνο 50 €, το οποίο ήταν ακριβώς όπως θα το ήθελα: Απλό!
Από τα Zara με 50 €.
Και πάλι ρώτησα την υπεύθυνη για ένα ζευγάρι camouflage-σχεδίου παπούτσια που είχα σταμπάρει άγρια στο site των Zara, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν θα τα φέρουν. Γιατί να μην μπορώ να βρω ένα προϊόν που μου άρεσε σε ένα τόσο, κατά τα άλλα, ωραίο κατάστημα, όπως αυτό των Ιωαννίνων;
Αυτά που ψάχνω, από τα Zara.
Ενδιαφέρον είχαν πάντως κάτι άλλα καλοκαιρινά παπούτσια, που απ’ ότι είδα, το στυλ τους λέγεται “γιούτα”. Ενδιαφέρον πραγματικά!
Από τα Zara με 25 €.
Αρκετή Ισπανία για σήμερα. Έφυγα από τα Zara και ο δρόμος μου με έβγαλε σε ένα από τα Γιαννιώτικα καταστήματα με αθλητικά, στο Sportzone.
Εχθές, είχα ξαναπεράσει από εκεί με τον φίλο μου τον Βαγγέλη που έψαχνε παπούτσια για τρέξιμο και είχα γελάσει με την προτροπή της πωλήτριας για ένα ζευγάρι που κοιτούσαμε: «Αν σας άρεσαν αγοράστε τα σήμερα, γιατί μπορεί να τα πάρουν μέχρι αύριο».
Πρώτον, στην εποχή της κρίσης τέτοιες ατάκες δεν περνάνε πια ούτε για γέλιο. Μα, ποιος θα τα αγοράσει; Εγώ τους βλέπω όλους να κοιτάνε βιτρίνες και να μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά χωρίς σακούλες στα χέρια (και χωρίς λεφτά στην τσέπη).
Της απάντησα, τέλος πάντων, επειδή είμαι από τη φύση μου πολυλογάς, λέγοντας: «Μα, γιατί να βιαστώ να τα αγοράσω και έτσι να τα στερήσω από τον συνάνθρωπό μου, τον επόμενο πελάτη, που θα θέλει να τα πάρει;». Ο καλός Σαμαρείτης του καπιταλισμού!
Πιάσαμε και οι δυο το χιούμορ της κατάστασης και γελάσαμε από μέσα μας – φαντάζομαι και αυτή.
Πέρασα ξανά σήμερα, ίσως για να ανταλλάξω καμία ακόμη ατάκα με την κοπέλα, ίσως για να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στα παπούτσια. Έτσι κι αλλιώς, κοιτάω κι εγώ για καινούριο παπούτσι τρεξίματος, αφού τα τωρινά μου έχουν σχεδόν λιώσει στη σόλα.
Παρατήρησα ότι το μοντέλο AirMax της Nike μου αρέσει αρκετά σαν μπασκετικό/αθλητικό παπούτσι – κατά κύριο λόγο, όμως, σε απλή έκδοση, σαν κι αυτή. Αλλά σαν αθλητικό παπούτσι “εξόδου” (όπως δηλαδή το έχω συνηθίσει στα Γιάννενα) δεν μου γεμίζει το μάτι – έχει γίνει και σούπα πια.
Μπορώ να προτείνω, πάντως, τα απίθανα Nike Free 3.0. Το συγκεκριμένο είναι το “προηγούμενο” μοντέλο (που έχω κι εγώ) – ακριβώς από πάνω του είχε το καινούριο, το οποίο δεν μου άρεσε τόσο πολύ.
Το Free, είναι αντικειμενικά το πιο ελαφρύ, άνετο, δροσερό, chill-out αθλητικό παπούτσι που μπορείς να βρεις. Είναι το πιο μη-παπούτσι που έχω φορέσει ποτέ – με την απόλυτα καλή έννοια. Η καλύτερη επιλογή για περπάτημα μέσα στις Ελληνικές ζέστες.
Τιμή, γύρω στο κατοστάρικο – φυσικά, σε διαφορετικό χρώμα.
Τέρμα με τα ρούχα για σήμερα – ειδικά αφού, πέραν της “λαιμαργίας”, δεν χρειάζομαι και τίποτα άμεσα.
Στον δρόμο μου περνάω μπροστά από τον μαγνήτη που λέγεται Public.
Πρέπει να έχω καταντήσει γραφικός και σε αυτό το κατάστημα, αφού με βλέπουν σχεδόν καθημερινά. Αλλά στην τελική, αυτή είναι η φιλοσοφία του Public: “Έλα, μπες, κάτσε όσο γουστάρεις, παίξε με τα κινητά, άκου μουσική, διάβασε τα βιβλία μας, μέχρι τελικά να αγοράσεις, σχεδόν σίγουρα, κάτι”.
Σήμερα κατευθύνθηκα αμέσως στον όροφο με τα βιβλία. Τον τελευταίο καιρό περνάω έντονη φάση διαβάσματος – ναι, πέραν της εξεταστικής.
Ο παράδεισος – για κάποιους από εμάς.
Αυτό που σταμπάρισα με πολύ πάθος (και πιθανότατα θα καλωσορίσω στη βιβλιοθήκη μου σύντομα) είναι το “Η Νεοελληνική Γλώσσα” του Peter Mackridge.
Το βιβλίο, απ’ όσο το ξεφύλλισα, είναι ένας, τόσο τεχνικός όσο και ανθρώπινα γραμμένος, ιστορικός και γραμματικός οδηγός της Ελληνικής γλώσσας. Μου φάνηκε πραγματικά καλογραμμένο, και εύκολα κατανοητό ακόμη και για κάποιον που δεν “σπουδάζει” Φιλολογία.
Το βρίσκω πολύ σημαντικό, για κάποιον που γράφει, να προσπαθεί να μάθει τα μυστικά της γλώσσας του, τους κανόνες της, την ιστορία των λέξεων της.
Ένα ωραίο, ιστορικό απόσπασμα που επέλεξα, είναι αυτό, που μιλάει για την μετάβαση από την καθαρεύουσα στην δημοτική νεοελληνική γλώσσα:
Τα πράγματα, απ’ ότι φαίνεται, είναι πάντα ίδια – μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν: Τότε βρήκαν αφορμή για συγκρούσεις μέσω της δημοσίευσης της Καινής Διαθήκης στη δημοτική (και όχι στην καθαρεύουσα). Πιο πρόσφατα βρήκαν αφορμή στην αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Σήμερα, η μεγάλη αφορμή είναι οι μετανάστες. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ζαλισμένος από το air condition του Public, βγήκα στον άπονο κόσμο των 30+ βαθμών Κελσίου και επέστρεψα στο σπίτι μου.
Στην άκρη για λίγο η λογοτεχνία και τα ρούχα: Είναι περίοδος εξεταστικής και ήρθε η ώρα να πέσει και λίγο διάβασμα.
Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.
Γίνε μέλος μαζί με 800+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.
Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.
Comment: