Πως (και γιατί) να ταξιδέψεις μένοντας σε Airbnb.

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είδα κατεβαίνοντας από το μετρό. Not bad.

Τα ξενοδοχεία είναι συχνά παράλογα ακριβά, ειδικά όταν είσαι ένας εικοσάρης που δεν ζητάει και πολλές ανέσεις πέραν από ένα καθαρό κρεβάτι για να κοιμηθεί τη νύχτα στην πόλη που εξερευνά.

Στην Αθήνα, για παράδειγμα, που είναι η πιο κοντινή μας μεγάλη πόλη και σχετικά φθηνή σε σχέση με άλλα τεράστια κέντρα της Ευρώπης, είχα πασχίσει για να βρω ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο στο κέντρο σε καλή τιμή για να μπορώ να κοιμάμαι κάποια βράδια, το οποίο να είναι καθαρό και σε περιοχή που δεν χρειάζομαι καλάσνικοφ για να αμυνθώ.

Και αυτό που τελικά βρήκα ήταν στα όρια κακής περιοχής, και το δωμάτιο, αν εξαιρέσουμε το ότι ήταν πράγματι καθαρό και μου παρείχε το ντουζ και το κρεβάτι που ήθελα, ήταν μια μικρή τρύπα που έβλεπε στον φωταγωγό. Και γι’ αυτό το τίποτα πλήρωνα 35 € τη βραδιά για ένα άτομο.

Εναλλακτικές επιλογές ήταν είτε να πληρώσω 70€+ για ένα καλύτερο δωμάτιο που δεν θα χρησιμοποιούσα καθόλου, είτε να πλήρωνα τα ίδια λεφτά για ξενοδοχεία σε εμπόλεμες ζώνες ή παρακμιακά hostel. Και όλα αυτά στην υπέροχη και κοντινή Αθήνα, που όλοι μιλάνε την ίδια γλώσσα με μένα.

Οπότε, τι να κάνει κανείς τότε όταν πάει να γυρίσει την Ευρώπη – μόνος του;

Ο τζάμπας ζει.

Ετοιμάζοντας το πρόσφατο ταξίδι μου στη Ρώμη ξεκίνησα με ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Τα εισιτήρια και το τι θα έκανα στο ταξίδι ήταν τα πιο εύκολα πράγματα – δόξα σοι η Ryanair, τα αεροπορικά κοστίζουν λιγότερο απ’ ότι το ΚΤΕΛ για Ιωάννινα-Θεσσαλονίκη.

Κι εγώ, για να μην χρονοτριβώ με τις πολλές σκέψεις, πρώτα έκλεισα αεροπορικά και μετά κάθισα να συνειδητοποιήσω ότι:

1. Θα πήγαινα στη Ρώμη.
2. Έπρεπε να βρω που να μείνω.

Οι βασικές προϋποθέσεις για τη διαμονή μου ήταν τρεις:

• Να είναι το μέρος αξιοπρεπές και ασφαλές.
• Να είναι όσο πιο κοντά στο κέντρο γίνεται.
• Να είναι όσο πιο budget γίνεται – αφού δεν υπήρχε λόγος να φάω πολλά λεφτά στη διαμονή όταν θα ήμουν όλη μέρα (και νύχτα) στους δρόμους.

Και ψάχνοντας για ξενοδοχεία μέσω του Booking.com, κατέληξα σε μια ακόμη χειρότερη συνειδητοποίηση απ’ ότι στην Αθήνα. Στη Ρώμη, ακόμη κι ένα παρακμιακό hostel σε κοιτώνα με κοινά μπάνια κόστιζε 50+ ευρώ.

Εκεί ήταν που άρχισα να ανατριχιάζω και να κάνω δεύτερες σκέψεις. Θα κατέληγα να βάλω μέσα την μπάνκα και να κάνω διακοπές κασέ του Abramovic ή έπρεπε να το παίξω χίπης και να κοιμάμαι με οποιονδήποτε τυχαίο ταξιδιώτη σε σκοτεινό κοιτώνα;

Τι στο διάολο είναι το AirBnB και γιατί μου έφτιαξε το ταξίδι όσο δεν πάει;

Ας μελετήσουμε λίγη σύγχρονη startup ιστορία: Ένα ζευγάρι Αμερικάνων που είχε μετακομίσει στο San Francisco το 2007, βρήκε άξαφνα μια ευκαιρία να βγάλει λίγο χαρτζιλίκι όταν στην πόλη διοργανωνόταν ένα μεγάλο συνέδριο designers και όλα τα ξενοδοχεία είχαν γεμίσει.

Αποφάσισαν να νοικιάσουν το διαμέρισμά τους ως BnB, που σημαίνει “Bed and Breakfast”. Τα BnBs είναι μια παράδοση που, σε διάφορες χώρες του κόσμου, έδινε την ευκαιρία σε οικογένειες να βγάζουν λίγα λεφτά παραπάνω προσφέροντας ένα “κρεβάτι και πρωϊνό” στους διερχόμενους ταξιδιώτες.

Ε, αφού το ζευγάρι αυτό είδε ότι ο κόσμος ενδιαφερόταν για φθηνή και εύκολη διαμονή εκτός ξενοδοχείων, έστησαν το Airbnb.com και άρχισαν να το προωθούν ως επιχειρηματική ιδέα, μέχρι που οι επενδύσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή και να καταλήξει σήμερα να είναι μια παγκόσμια εταιρία με αξία 10 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Σήμερα, το Airbnb έχει γίνει μια πλατφόρμα ενοικίασης από καναπέδων (για τον ύπνο μιας νύχτας) μέχρι ολόκληρων διαμερισμάτων, αλλά και πιο εξωτικών ιδιοκτησιών, όπως ολόκληρων κάστρων, δενδρόσπιτων, ακόμη και νησιών.

Αλλά, για τους περισσότερους από εμάς, είναι ο πιο απλός τρόπος για να βρεις ένα μέρος να μείνεις οπουδήποτε στον κόσμο, με πολύ λιγότερο κόστος από τα ξενοδοχεία και συνήθως μέσα στον πραγματικό κόσμο των ντόπιων – μαζί με αυτούς.

Η δική μου εμπειρία με το Airbnb στη Ρώμη.

Επειδή ο καθένας μας μπορεί να νοικιάσει τον χώρο του (η τον καναπέ του) στην Airbnb, οι καταχωρήσεις καταλήγουν να είναι ποικίλης… ποιότητας.

Οπότε, το να βρεις ένα μέρος για να μείνεις (χωρίς να έχεις εκπλήξεις) απαιτεί μια συγκεκριμένη προετοιμασία.Πρέπει να ασχοληθείς και να ψάξεις, να καταλάβεις τι ρόλο βαράει η κάθε περιοχή και όταν σταμπάρεις μερικά συγκεκριμένα σπίτια, να κάτσεις και να διαβάσεις τα προφίλ και τις κριτικές του κάθε host, για να συμπεράνεις αν όλα είναι τόσο ρόδινα όσο δείχνουν οι φωτογραφίες και αν ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το προφίλ δεν είναι κανένας psycho.

Επειδή δεν ήξερα τίποτα από Ρώμη, ψάχνοντας σπίτια στο Airbnb, Googlαρα ταυτόχρονα και τα ονόματα των περιοχών. Ένα συμπέρασμα για τη συγκεκριμένη πόλη είναι πως σχεδόν καμία περιοχή δεν είναι… Ομόνοια.

Με κάτι τέτοια σε αποζημιώνει η Ρώμη. Συχνά.

Αφού λοιπόν ανέβαλα την κράτηση για μέρες, έχοντας κατασταλάξει σε 10 πιθανές επιλογές, η ημερομηνία της αναχώρησής μου πλησίαζε κι εγώ έβλεπα τις επιλογές μου να μειώνονται αφού άλλοι έκαναν κρατήσεις στις ημέρες που ήθελα.

Οπότε, έπρεπε να βιαστώ. Μέσα στη λίστα που είχα φτιάξει υπήρχε μια καταχώρηση που μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον και ψιλο-γέμιζε όλα τα check-lists των απαιτήσεών μου. Ένα ζευγάρι Ρωμαίων, είχε φτιάξει ένα BnB σε ένα μεγάλο διαμέρισμα, με τρία ξεχωριστά δωμάτια προς ενοικίαση, το καθένα πανέμορφο και με δικό του μπάνιο.

Έστειλα κατευθείαν μήνυμα στην ενοικιάστρια για να τη ρωτήσω αν η περιοχή ήταν ασφαλής και αν ήταν αρκετά κοντά στα σημεία που με ενδιέφεραν. Εκείνη μου απάντησε αμέσως και με πολύ ευγένεια, σιγουρεύοντάς με για την ποιότητα του δωματίου όσο και της περιοχής, αλλά και για το ότι το σπίτι απείχε δέκα λεπτά με τα πόδια από το μετρό, το οποίο μπορούσε να με πάει γρήγορα παντού.

Αφού το ένστικτό μου έλεγε πως όλα πήγαιναν καλά, έκανα την κράτηση. Η χρέωση για το Airbnb γίνεται αυτόματα μέσω κάρτας, μόλις ξεκινήσει η διαμονή σου. Οπότε, δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί σου μετρητά για να πληρώσεις όταν φύγεις. Όλα γίνονται αυτόματα και εύκολα.

Η εμπειρία της διαμονής μου.

Φτάνοντας στη Ρώμη, πήρα το αστικό για το κέντρο (το low-cost αεροδρόμιο που προσγειώνεται η RyanAir δεν έχει άμεση σύνδεση με μετρό). Η κοπέλα του BnB μου είχε δώσει πολύ καλές οδηγίες για το πως θα έφτανα εκεί και έχοντας και Google Maps στο κινητό μου δεν δυσκολεύτηκα καθόλου.

Όταν μένεις ανάμεσα σε ντόπιους, τρώς ότι τρώνε κι αυτοί.

Κατέβηκα στην στάση Garbatella (όνομα της περιοχής) του μετρό και περπάτησα τα δέκα λεπτά που μου είχαν υποσχεθεί. Η αλήθεια είναι πως δεν βρήκα το σπίτι με τη μία, αφού απ’ έξω είναι η είσοδος μιας κανονικότατης πολυκατοικίας της περιοχής, αλλά με έναν κύκλο παραπάνω στη γειτονιά είδα το κουδούνι που έγραφε “Take it Easy BnB”.

Ανεβαίνοντας με το ασανσέρ βρέθηκα μπροστά από την πόρτα του BnB που μου την άνοιξε η Martina, μια εκ των δύο ιδιοκτητών. Η πρώτη μου ευχάριστη έκπληξη ήταν η ίδια η Martina που ήταν απίστευτα ευχάριστη και ευγενική, αλλά η καλύτερη ήρθε μετά, όταν μπήκα μέσα στο δωμάτιό μου.

Για τη διαμονή μου στο Take it Easy έδινα 45 € τη βραδιά. Ε, το δωμάτιο στο οποίο θα έμενα μου θύμιζε δωμάτιο ξενοδοχείου των 150 €. Ένα πανέμορφο και ολοκαίνουριο δωμάτιο, όλο γεμάτο με καινούρια και designάτα έπιπλα από τα ΙΚΕΑ, με κερασάκι στην τούρτα ένα από τα καλύτερα μπάνια που έχω πετύχει σε δωμάτιο διαμονής.

Το πρώτο πράγμα στη ζωή μου που ήταν καλύτερο στην πραγματικότητα απ’ ότι στη φωτογραφία.

Μέχρι εδώ, αρκούσε. Το Airbnb με είχε κάνει χαρούμενο.

Κατά τα άλλα, ίσως να είχα πέσει στην περίπτωση. Βλέπετε, το Take it Easy ήταν μεν ένα κανονικό BnB, απολύτως οργανωμένο γι’ αυτόν τον σκοπό, ως μια μικρή επιχείρηση από τα δύο παιδιά που το είχαν, ενώ σε άλλες καταχωρίσεις μπορεί να μείνεις στο σπίτι ενός ανθρώπου που δεν σε θέλει πραγματικά εκεί και το κάνει μονάχα για να γεμίσει το πορτοφόλι του μπας και καταφέρει να πληρώσει το μηνιαίο του ενοίκιο.

Αλλά γι’ αυτό θα πρέπει να διαβάζεις καλά τις κριτικές και να στέλνεις μερικά μηνύματα στον ενοικιαστή πριν το κλείσεις. Μερικά μηνύματα μπορούν να πουν πολλά για την προσωπικότητα του ανθρώπου που θα έχεις απέναντί σου.

Ένα πράγμα, όμως, που είναι πολύ πιθανό να σου προσφέρει το Airbnb που είναι δύσκολο να το βρεις σε ένα συμβατικό ξενοδοχείο, είναι η αληθινή αίσθηση πως μένεις με τους ντόπιους, πως είσαι μέρος της πόλης που επισκέπτεσαι και όχι ένας κοινός τούριστ.

Για εμένα, η Martina και ο Walter, ήταν πραγματικοί άνθρωποι που, πέραν από την επαγγελματική μας σχέση, ασχολήθηκαν μαζί μου και μου πρότειναν τα καλύτερα μέρη για να επισκεφτώ στην πόλη, αλλά και καταλήξαμε να κάνουμε παρέα και να περάσουμε ένα υπέροχο βράδυ γυρνώντας σε μέρη που μόνο ένας αληθινός ντόπιος μπορεί να ξέρει.

Ακόμη, κάθε πρωί που ξυπνούσα στην Garbatella, ξεκινούσα τη μέρα μου ανάμεσα σε μια γειτονιά με αληθινούς Ρωμαίους, που ξεκινούσαν κανονικά τη μέρα τους με cappuccino και cornetto, μακριά από κάθε τουρίστα, αφού η περιοχή ήταν μια-δυο στάσεις του μετρό μακριά από το τουριστικό κέντρο.

Εγώ, σε ντόπια Ιταλική έκδοση.

Πολλές φορές, όσο η κουβέντα δεν πήγαινε σε θέματα δύσκολα για τα αδούλευτα Ιταλικά μου, οι κάτοικοι με περνούσαν για ντόπιο και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πράγμα που μπορούσα να κερδίσω από αυτό το ταξίδι: Το να εγκλιματιστώ πραγματικά σε μια διαφορετική πόλη και κουλτούρα.

Θα ταξιδέψω ξανά με Airbnb;

Πιθανότατα ναι, ειδικά αν ταξιδεύω solo.

Πρώτα απ’ όλα, για τα λεφτά. Το να μείνεις σε Airbnb θα σου βγει τουλάχιστον στα μισά λεφτά απ’ ότι αν έμενες σε ξενοδοχείο στο ίδιο μέρος. Και πολλές φορές (όπως έτυχε στη δική μου) το value θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού το δωμάτιό μου ήταν πολύ καλύτερο από όσα ξενοδοχεία θα μπορούσα να μείνω σε ένα λογικό κόστος.

Δεύτερον, για τους ανθρώπους που σε “φιλοξενούν”, που εφόσον καταφέρεις να βρεις καλούς, θα είναι πολύ χρήσιμοι σύμβουλοι στο ταξίδι σου στην πόλη, αλλά και (γιατί όχι;) νέοι φίλοι.

Τρίτον, για το αίσθημα ότι είσαι ντόπιος. Κάποιοι ταξιδεύουν για τα αξιοθέατα, κάποιοι για τις φωτογραφίες, άλλοι για να νιώσουν ως κομμάτι από κάτι διαφορετικό. Τα δικά μου γούστα ανήκουν στο τελευταίο. Πάω σε μία πόλη όχι για να δω τα τουριστικά αξιοθέατα, αλλά για να δω το πως ζουν οι ίδιοι της οι άνθρωποι και να ομογενοποιηθώ κι εγώ μαζί τους. Και αυτό, εφόσον μείνεις στην κατάλληλη περιοχή, με το Airbnb, γίνεται εύκολα, αφού λογικά θα μένεις σε σπίτι ή πολυκατοικία κανονικών, καθημερινών κατοίκων.

Έχω ακούσει και για αρνητικές περιπτώσεις διαμονών, με κρατήσεις που ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή, αγενείς ιδιοκτήτες ή φωτογραφίες που δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά αυτά νομίζω πως είναι ρίσκα που αποδέχεται κανείς όταν πάει να μείνει με αυτή τη μέθοδο, αλλά και που μπορούν να μειωθούν στο ελάχιστο εφόσον κάνεις καλή έρευνα στα σχόλια και τις κριτικές πριν κλείσεις το δωμάτιο.

Θέλεις να μείνεις κι εσύ κάπου με το Airbnb;
 
Αν θέλεις να ρίξεις μια ματιά στο Airbnb και στις καταχωρήσεις του (η ακόμη και να νοικιάσεις τον δικό σου χώρο) φτιάξε έναν λογαριασμό από αυτό το link και πάρε 18 € δώρο για την πρώτη σου κράτηση.

Ακόμη, αν ενδιαφέρεσαι να πας τη Ρώμη, το Take it Easy όπου έμεινα εγώ είναι ξεκάθαρη εγγύηση.

Τα tips μου είναι τα εξής:

• Μην βιαστείς: Όσο πιο καλά ψάξεις, τόσο πιο καλές περιπτώσεις θα πετύχεις.
• Μην αργείς: Κατά τα άλλα, ειδικά σε πόλεις με μεγάλη κίνηση, ένα δωμάτιο που σήμερα είναι διαθέσιμο μπορεί αύριο να μην είναι. Οπότε, αν έχεις ήδη κάνει την έρευνά σου, κλείσε το διαμάντι όσο προλαβαίνεις.
• Διάβασε πολύ προσεκτικά τα σχόλια: Τόσο για το δωμάτιο όσο και για τον ίδιο τον ενοικιαστή. Αν τα σχόλια είναι ανύπαρκτα ή… αρνητικά, καλύτερα να κοιτάξεις αλλού.
• Χρησιμοποίησε το ένστικτό σου: Αν κάτι σου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό (όπως π.χ. ένα δωμάτιο σε υπερβολικά χαμηλότερη τιμή από όλα τα άλλα) τότε πιθανότατα κάτι τρέχει. Αν κάτι μέσα σου χτυπάει καμπανάκια, τότε προσπάθησε να μην το ρισκάρεις.
• Επικοινώνησε από πριν με τον ενοικιαστή: Μην περιμένεις την τελευταία στιγμή για να ρωτήσεις τα βασικά πράγματα στον άνθρωπο που θα σε “φιλοξενήσει”. Αντιθέτως, δείξε το ενδιαφέρον σου από την αρχή με ένα απλό, κατατοπιστικό μήνυμα και βγάλε έτσι εύκολα συμπεράσματα τόσο για το οίκημα, όσο και για την ίδια την προσωπικότητα και τον επαγγελματισμό του ανθρώπου.

To Airbnb, αν αφήσουμε στην άκρη για λίγο τα θέματα σχετικά με την νομιμότητα των ενοικιάσεών του ή τις λίγες περιπτώσεις αρνητικών εμπειριών που έχουμε διαβάσει, είναι κατά κάποιον τρόπο ένα πολύ πιο mainstream (και ασφαλές) Couchsurfing.

Και πάλι μένεις με πραγματικούς ανθρώπους σε αληθινά σπίτια, αλλά η πληρωμή δημιουργεί και ένα επίπεδο απαιτούμενων στάνταρ, που τελικά καταλήγουν να ξεπεράσουν ίσως και πολλά καλά ξενοδοχεία. Φυσικά, είπαμε, μπορείς να νοικιάσεις ακόμη και κάστρο.

Ίσως, τελικά, αυτός να είναι ο βασικός τρόπος που θα ταξιδεύουμε στο μέλλον. Ίσως να είναι ένας από τους μικρούς παράγοντες που θα μας επιτρέψουν να είμαστε πραγματικά ταξιδευτές του κόσμου.

Εγώ, πάντως, έχω ήδη ξεκινήσει.