Μετά τον χωρισμό, στην εποχή του Twitter.

Άκου το τελευταίο επεισόδιο του podcast:

Πόσο μπορεί να έμοιαζε ένας χωρισμός στην εποχή των παππούδων μας με έναν σημερινό;

Και δεν μιλάω για την πρώτη γελοία σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό, την αλλαγή κατάστασης σχέσης στο Facebook, όπου πριν καλά-καλά καταλάβει κάποιος ότι χώρισε, τρέχει να το δηλώσει στους άσχετους της ζωής του. Σκέφτομαι πιο πολύ την αδυναμία να κλείσεις κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τους ανθρώπους του παρελθόντος σου. Eίναι δύσκολο πια.Τι διαφορά έχει ένα δημόσιο πρόσωπο από τον μέσο χρήστη του twitter;

Ο μέσος χρήστης των social δικτύων, και ειδικά του twitter, προσφέρει (συνήθως) μια ανοιχτή ροή στη ζωή του. Που βγήκε χθες το βράδυ, πόσο καλή είναι η διάθεσή του, αν αρρώστησε, που κανονίζει να πάει ταξίδι, την άποψή του για τα πρόσφατα γεγονότα. Το μόνο που τον διαφοροποιεί από έναν διάσημο είναι το πόσοι ενδιαφέρονται να μάθουν τα γεγονότα της ζωής του.

Για την κοπέλα σου όμως είσαι διάσημος. Όπως είσαι και για την μάνα σου. Είναι άτομα που ενδιαφέρονται να μάθουν για εσένα - και θα το κάνουν, ειδικά όταν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι το κάνουν. Το twitter είναι public. Και υπάρχουν διάφορα είδη χρηστών εκεί έξω: Κάποιοι μπορεί να είναι συγκρατημένοι και να μοιράζονται απλώς ενδιαφέροντα links. Κάποιοι άλλοι βγάζουν τα πάντα στη φόρα - πέφτοντας συχνά στην παγίδα του oversharing, του να μοιράζονται δηλαδή ακόμη και πράγματα που δεν θα έπρεπε καν να τα ξέρουμε.

Όσο προσεκτικός και να είσαι όμως, μέσα σε μερικές χιλιάδες tweets θα δηλώσεις (θες δεν θες) το που είσαι, το πως αισθάνεσαι, το τι είδες. Δίνεις τουλάχιστον ένα update-παλμό ότι είσαι εκεί. Δείχνεις τουλάχιστον, σε αυτόν που ενδιαφέρεται για εσένα, ότι ζεις.

Ενώ μπορεί για από την απέναντι πλευρά να μην είναι έτσι τα πράγματα. Αν η πρώην μου δεν με πάρει τηλέφωνο ή δεν την πετύχω μπροστά μου, εγώ δεν μπορώ να ξέρω καν αν συνεχίζει να υπάρχει.

Τα πράγματα είναι ανισόρροπα όταν ένας από τους δυο έχει επιλέξει να μοιράζεται κομμάτια της ζωής του δημοσίως, ενώ ο άλλος τηρεί απόλυτη σιγή.

Και στο τέλος, ποιος από τους δυο ωφελείται από αυτό, μετά τον χωρισμό;

Από την μια, είναι ωραίο να μπορείς να βλέπεις μερικά από τα κομμάτια της ζωής ενός ανθρώπου που είναι σημαντικός για εσένα, ακόμη κι αν έχετε απομακρυνθεί.

Από την άλλη, είναι και πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα της περιέργειας, της ζήλιας, και να αρχίσεις να γεμίζεις τα κενά των πληροφοριών που βλέπεις με δικές σου θεωρίες, που συνήθως δεν βγαίνουν σε (ψυχολογικό) καλό.

Eίναι όμως οι λίγες πληροφορίες καλύτερες από τις καθόλου;

Εκτός κι αν ανήκεις στους ανθρώπους που θέλουν να αποκοπούν από κάτι για να το ξεπεράσουν.

Ίσως εγώ να προτιμώ να βουτήξω με τα μούτρα στο κάθε συναίσθημα, ακόμη και στα άσχημα συναισθήματα του χωρισμού και να τον ξεπεράσω με προσωπική ωρίμανση και σκληραγώγηση - όχι με αγνόηση της πραγματικότητας.Είναι ωραίο, πάντως, να μπορείς να βλέπεις, μετά την απομάκρυνση, τον άνθρωπό σου από μια απόσταση, να γράφει πολλές φορές τις σκέψεις του, να περιγράφει την ζωή του.

Είναι ένας μικρός διαλογισμός πάνω στο όλο του ανθρώπου αυτού. Ίσως τότε, από απόσταση, να έρχεται και η στιγμή που συνειδητοποιούμε την φύση ενός “πράγματος” που κάποτε ήταν το κοντινότερο σε εμάς.

Αλλά θέλει και προσοχή από την μεριά του “ανοιχτού καναλιού”, λόγω της γνωστής, τραγικής εικόνας των λογαριασμών σε twitter και Facebook που το μόνο τους περιεχόμενο είναι ερωτικά μουσικά βιντεάκια και κρυπτικές ατάκες που υπονοούν την πίκρα τους. Γιατί, πέραν του ότι είναι απλά ξεπεσμένη συμπεριφορά, τα social networks συμπεριλαμβάνουν κι άλλους αναγνώστες, πέραν από την/τον τυχαία πρώην μας που θα περάσει μια σπάνια βόλτα από το προφίλ.

Αν κάποιοι θέλουν τόσο πολύ να τους μιλήσουν, το email είναι εκεί. Ας στείλουν όσα βιντεάκια και playlist μπορούν, μέχρι να πάρει τα ηνία ο εγωισμός τους και ίσως βρούν την ηρεμία. Εμείς οι υπόλοιποι, ok, εκτιμούμε το καλό ερωτικό κομμάτι (και την καλή ατάκα) μια στο τόσο στο twitter - αλλά απροκάλυπτο spamάρισμα καψούρας; - άσε καλύτερα.

"Την πιθανότητα να μην μπαίνει ο/η πρώην σου στα προφίλ σου τη σκέφτηκες;"

Ω, ναι. Είναι μια υπαρκτή πιθανότητα. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, όμως, είναι πολύ μικρή. Για έναν άνθρωπο, ακόμη κι ένα φλερτ του παρελθόντος έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα κουτσομπολιά των διασήμων. Και αν υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζει το ποιος τραγουδιστής χώρισε προχθές, τότε υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα να ψάχνει το τι κάνει η παλιά του σχέση.

Και στην τελική μιλάνε οι πράξεις: Έχω δει φίλους μου να ψάχνουν τακτικά από απλή περιέργεια Facebook profiles από μικρές τους σχέσεις που τελείωσαν πριν από πολλά... πολλά χρόνια.

Τελικά, είναι αδυναμία να ζεις ένα κομμάτι της ζωής σου online; Όταν είσαι blogger, δεν γίνεται να το απαρνηθείς. Σε φέρνει σε θέση αδυναμίας το να είσαι "ανοιχτό βιβλίο" όταν ο αντίπαλος στον πόλεμο του έρωτα είναι καλά κρυμμένος πίσω από τον πανύψηλο τοίχο της βουβαμάρας;

Δεν νομίζω. Είναι μια ακόμη ενδιαφέρουσα προοπτική, που τελικά σε κάνει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Γιατί αρχίζεις και μελετάς πιο προσεκτικά τα όσα γράφεις, η γελάς με αυτά που θα έγραφες και τελικά φίλτραρες. Γιατί μπαίνεις για λίγο στην πιθανή θέση του άλλου και από εκεί τυχαίνει να δεις και τον εαυτό σου καλύτερα.Και αν εσύ που γράφεις θεωρείσαι celebrity-ενδιαφέροντος για την πρώην σου, μην ξεχνάς για ποιόν γράφεις πραγματικά κι εσύ. Μέσα σε χιλιάδες followers κι εσύ γράφεις για τα 5-10 άτομα που μετράνε στη ζωή σου.

Τα social networks είναι μια νέα παράμετρος στις σχέσεις μας - και δεν μπορεί να είναι μόνο κακή.

2 August, 2012