There are 10 posts tagged opinion (this is page 1 of 2).
Αυτό το άρθρο ξεκίνησα να το γράφω αρχές Σεπτέμβρη, στην Ελλάδα. Είχα καθίσει λίγο παραπάνω από μήνα, μερικές μέρες στο πατρικό, άλλες στη Θεσσαλονίκη και τις υπόλοιπες στη θάλασσα.
Σε λίγες μέρες θα επέστρεφα στη νέα μου πόλη, το Βερολίνο. Και πραγματικά, τις είχα ανάγκη αυτές τις διακοπές.
Eίχα ανάγκη να μπουκώσω από Ελλάδα.
Η απάντηση είναι πολύ απλή – και την έχω χτίσει με τσιμέντο στο τέλος του άρθρου.
Αλλά υπάρχουν διάφοροι λόγοι που αυτό συνέβη, λόγοι που μπορεί να είναι και ωραία συμπεράσματα για την ίδια την φύση του “ντυσίματος”. Οι λόγοι, και η διαδικασία που με έφεραν ως εδώ, έχουν ως εξής…
Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν τη φύση. Άλλοι αγαπούν το σπίτι τους. Ε, κάποιοι άλλοι ανώμαλοι (όπως εγώ) αποτελούν την πανίδα των coffee shops.
Αυτό γιατί αγαπάω το (online ή print) διάβασμα, το άραγμα και τον (καλό) καφέ. Επίσης, αγαπάω πολύ το έξω, οπότε το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνήσω είναι να πλυθώ, να ντυθώ και να βαρέσω ένα σπριντάκι έξω από την πόρτα του διαμερίσματος, με το νυχτερινό όνειρο ακόμη μπροστά στα μάτια μου.
Λένε πως οι εκδοτικοί οίκοι περνάνε κρίση. Λένε πως οι Έλληνες δεν αγοράζουν βιβλία. Και ισχύει.
Ξέρετε γιατί; Γιατί το 90% των βιβλίων που κυκλοφορούν είναι σαβούρες. Kακογραμμένες σαβούρες, χωρίς λόγο ύπαρξης, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς κάποια διαφορετική ιδέα, γεμάτες κλισέ, βλαμμένο λεξιλόγιο και στημένες φωτογραφίες των συγγραφέων τους στο δίπλωμα του εξωφύλλου.
Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά είμαι απόλυτα απογοητευμένος από την (πολύ) νέα Ελληνική λογοτεχνία.
Παρ’ όλα αυτά, στους εβδομαδιαίους μου περιπάτους στα Public Ιωαννίνων, πάντα χαζεύω τους νέους τίτλους γιατί – ποτέ δεν ξέρεις – μπορεί να βρεθεί ένας ανώμαλος, παράξενος τύπος που να εκδώσει κάτι που δεν μου προκαλεί πνευματικά σπυριά.
Λένε ότι αρκούν 7 δευτερόλεπτα για να συμπαθήσεις (η όχι) έναν άνθρωπο. Έτσι και με τα βιβλία, αρκεί μια πρώτη ματιά για να βγάλεις πολλά συμπεράσματα.
Αρπάζω ένα βιβλίο από το ράφι με τις νέες κυκλοφορίες. Το εξώφυλλό του δεν μου θυμίζει άρλεκιν, είναι γραμμένο από άντρα και ο τίτλος φαίνεται έξυπνος. Πάμε στην πρώτη σελίδα…
Αν ακόμη θέλετε να το αγοράσετε το πουλάνε εδώ, αλλά πρώτα διαβάστε…
Θυμάστε τον Crabbe από το Harry Potter; Δεν ήμουν και κανένας fan του παραμυθιού με τα μαγικά ραβδιά, αλλά γνωρίζω το Slytherin με τους κακούς, ένας εκ των οποίων ήταν ο (χοντρός) Crabbe.
 |
| Ο γλυκούλης Crabbe. |
Ε, λοιπόν, ο τυπάκος αυτός, όταν τελείωσε το Harry Potter, είπε να το γυρίσει σε gangsta rap. Ναι, έγινε rapper.
 |
| Από το βιντεοκλίπ του “Be your own man“. |
Το απίστευτο comment του YouTube λέει: “I guess all Slytherins turn out gangsta!”. Και πέραν από το πόσο γέλιο μπορεί να ρίξει κανείς βλέποντας τον Crabbe να το παίζει Θηρίο-του-Hogwarts, εγώ έμεινα στα τσαντάκια των παιδιών στο βίντεο.
Πως σας φαίνεται ο τίτλος; Ενδιαφέρων; Μέτριος; Ρεαλιστικός;
Γιατί είτε οι μαρκετίστες της Louis Vuitton βαράνε πολύ χάπι, είτε το ψώνιο του μέσου νεόπλουτου Ρώσου έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που απέκτησε τη δική του (διαστρεβλωτική) βαρύτητα.
Πριν ξεκινήσω το κορόιδεμα, ας πω λίγα λόγια για την μεγάλη φίρμα Louis Vuitton. Πρώτον, είναι η αγαπημένη μάρκα του Kanye West (ο οποίος κάνει ωραία μουσική) και δεν ντρέπεται να το δείξει…
Το ότι υπάρχει λόγος που γράφω κάτι τέτοιο, είναι η τέλεια ένδειξη ότι υπάρχει πρόβλημα. Γιατί, τι στο διάολο έχει ένα τζιν που το κάνει να αξίζει τόση προσοχή;
Ζητώ συγνώμη για την πώρωσή, αλλά ήθελα να βγάλω συναίσθημα. Ας μην το παίζω κουτός, ξέρω που ξεχωρίζει ένα τζιν: Είναι το ότι δεν έχει τίποτε το ξεχωριστό.
