Μέσα στους τρεις μήνες που έκανα πρακτική στην Θεσσαλονίκη, ένα πράγμα πήγε πολύ χάλια: η διατροφή μου.
Φυσικά, με πλήρες ωράριο εργασίας (και διάφορα side-projects) να μου τρώνε περισσότερο χρόνο απ’ όσο διαθέτει η μέρα, το τελευταίο που σκεφτόμουν ήταν να βράζω μπρόκολα.
Οπότε, παράτησα κάθε common sense σχετικά με το πάχος και έπεσα με τα μούτρα στις fast-food (και μη) απολαύσεις αυτής της πόλης.
Για ένα πολύ μικρό background στη διαδικασία της κριτικής μου:
- Είμαι πρώην χοντρός, από εκείνα τα παχιά παιδάκια του δημοτικού που έχτιζαν τρίπατα σάντουιτς ανοίγοντας νέους δρόμους στην αναζήτηση του πάχους.
- Είμαι ακόμη χοντρός στο μυαλό: Αν σταματήσω να σκέφτομαι το θέμα της διατροφής, μπορώ να γίνω αρκετά λαίμαργος.
- Γουστάρω καλά φαγητά, χωρίς πολλά αλάτια, με καλή ποιότητα και πάνω απ’ όλα με καλή εξυπηρέτηση στα καταστήματα. Σιχαίνομαι όσο τίποτα τους κομπλεξικούς καταστηματάρχες/σερβιτόρους που μου γυρνάνε τα άντερα και μου κόβουν την όρεξη.
- Γουστάρω ταυτόχρονα βρώμικες καντίνες αλλά και γκουρμεδιές, αρκεί να είναι original και να μην “το παίζουν”.
Με αυτά στο μυαλό σας, σας παρουσιάζω τη λιστούλα με τα λίγα φαγάδικα που εκτίμησα, στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που είχα το τελευταίο τρίμηνο.
1. Έργον Παραδοσιακό Μεζεδοπωλείο
Facebook:https://www.facebook.com/ergonproducts.gr
Foursquare: http://4sq.com/xE7lCf
Κάτι τύποι άνοιξαν πριν από κάνα δύο χρόνια ένα μαγαζάκι που πουλούσε Ελληνικά προϊόντα για μαγείρεμα. Επειδή πήγε καλά, έκαναν δίπλα του κι ένα εστιατόριο για Χόμπιτ με τα ίδια ακριβώς παραδοσιακά υλικά και προσέλαβαν τον εθνικό μάστερ σεφ Σκαρμούτσο.
Γενικά, όπου μπλέκονται celebrity-chefs θέλω να μην μπλέκομαι εγώ, αλλά στην περίπτωση αυτή το εγχείρημα είναι αρκετά πετυχημένο, πολύ νόστιμο και με συνταγές προσγειωμένα περιποιημένες.
Το “γκουρμέ” έχει καταλήξει να είναι μια νεόπλουτη κακή έννοια. Το Έργον δεν είναι γκουρμέ: Είναι μια χαρά φαί, πιο προσεγμένο και μίνιμαλ από άλλα και απλά ένα ευρώ πιο ακριβό από την σαβουροταβέρνα της γειτονιάς σου.
Απλά, ο χώρος είναι για Χόμπιτ.
2. Παπαρούνα
Facebook:https://www.facebook.com/Paparouna.Bar.Restaurant
Foursquare: http://4sq.com/uVzrQF
Τα Λαδάδικα είναι ένα περίεργο κράμα με-το-ζόρι ρεμπετο-hip περιοχής μαζί με μερικά πραγματικά καλά μαγαζιά. Εκεί, για παράδειγμα, βρίσκεται το The Blue Cup, άρα και ο καλύτερος καφές της πόλης.
Ε, μετά τον καφέ, αξίζει μια βόλτα λίγο παραδίπλα για φαΐ στην Παπαρούνα.
Απ’ ότι κατάλαβα, το μαγαζί έχει μια άλφα ιστορία, αφού βρισκόταν παλιότερα κάπου στην Βαλαωρίτου και τώρα μεταφέρθηκε εκεί. Εμένα, όμως, δεν με νοιάζουν αυτά – με νοιάζει το φαί του.
Το φαί του, λοιπόν, είναι πάρα πολύ καλό: Έχω φάει κάνα 3-4 φορές και ήταν πάντα μια υπέροχη εμπειρία. Μια φορά μου την ψιλοβάρεσε ο σερβιτόρος, αλλά νομίζω πως ήταν της στιγμής. Στην τελική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να δίνω σημασία στον σερβιτόρο.
Είναι λίγο πιο ακριβό από το μέσο εστιατόριο, αλλά οι μερίδες είναι πολύ περιποιημένες και μεγάλες.
Το προτείνω σίγουρα – ειδικά για ένα χαλαρό ραντεβουδάκι με relationship material.
3. Hot Dog King
Foursquare: http://4sq.com/KacwmF
Για πολύ καιρό δεν έμπαινα σε αυτό το λουκανάδικο της Βαλαωρίτου γιατί προτιμούσα το “Τη Λουκανίσαμε”.
Αλλαξοπίστησα όμως: Οι τύποι έχουν μια τρελή ποικιλία από σάλτσες που θα βάλουν πάνω στο λουκάνικο της επιλογής σου – και οι μάστορες πίσω από τον πάγκο θα σε κοιτάξουν με ένα λάγνο βλέμμα προτείνοντας σου την σως που ταιριάζει τέλεια με το χοιρινό που διάλεξες «με λίγη παρμεζανούλα από πάνω… Μμμμ».
Και εσύ θα χαμογελάς και θα του λες “ναι” σε όλα. Τα ποιητικά λόγια του μάστορα θα αγγίζουν σαν ηλεκτρόδια την παχύσαρκη καρδιά σου.
Πάνε στο Hot Dog King και πες τους να σου προτείνουν κάτι. Πλήρωσε (είναι σχετικά φθηνό). Φάε. Ευχαρίστησέ με αργότερα. Χοντρέ.
4. Αλατορίγανη
Foursquare: http://4sq.com/tL0Y2I
Η Αλατορίγανη είναι μια ειδική περίπτωση αμαρτίας που σε κάνει να θέλεις να παρατήσεις τις φέτες και τις γραμμώσεις. Στην τελική, ας με γουστάρουν χοντρό οι γκόμενες! Το “Θηρίο” έκανε καριέρα έτσι.
Μιλάμε για μια ψησταριά fast-food που δουλεύει (πάρα) πολύ επειδή φτιάχνει τις πιο καταπληκτικές σούβλες (κεμπάπ και ιστορίες).
Μπορείς να πάρεις κεμπάπ κοτόπουλο ή χοιρινό, με πατάτες φούρνου σε μερίδα και να πάθεις πλάκα – απλά θα το πληρώσεις 7 €, που εμένα μου φαίνονται πολλά.
Υπάρχει όμως ένα glitch στο Matrix, το οποίο θα μοιραστώ μαζί σας: Παραγγείλτε το ίδιο κεμπάπ σε σάντουιτς (ψωμάκι) και θα σας βάλει την ίδια σχεδόν ποσότητα κρέατος μαζί με ότι άλλο διαλέξετε (προτείνω: μουστάρδα, κέτσαπ, ντομάτα, πατάτες, Philadelphia Μουστάρδας) και θα το πληρώσετε μόνο 3 €. What the fuck!
Δοκιμάστε από την Αλατορίγανη και θα πάθετε ζημιά. Είναι ένα διαμάντι…
5. Γιάννης Ψητοπωλείο
(Δεν έχω κάποια εικόνα από τον Γιάννη. Φανταστείτε ένα σάντουιτς. Αυτή είναι η εικόνα.)
Facebook: https://www.facebook.com/psitopoleio.giannis
Foursquare: http://4sq.com/18F6U1G
Μέσα στα τρίωρα που κλείνω στο Blue Cup, κάποια στιγμή με κόβει αυτό που λέγεται λόρδα. Τότε, ψάχνω την κοντινότερη πηγή τροφής.
Συνήθως, αυτή μου η ανάγκη έκανε πλούσιο τον Σαββίκο – μέχρι που βαρέθηκα εκείνη την κάρυ σως όπως και το να περιμένω μισή ώρα για ένα γαμημένο σάντουιτς.
Γι’ αυτό, ξύπνησα το τοπικιστικό μου ένστικτο και πέρασα την πόρτα του “Γιάννη” που βρίσκεται λίγο παραπέρα. Ο “Γιάννης” που λέτε, είναι το πιο φημισμένο φαστφουντάδικο της Βέροιας και υποτίθεται πως κάνει πολύ καλό μπιφτέκι.
Οπότε, τις τελευταίες φορές χτύπησα ένα μπιφτεκάκι σε ψωμάκι, με αγγουρομαγιονέζα, μουστάρδα-κέτσαπ και πατάτες και έμεινα πολύ ικανοποιημένος.
Επίσης, οι άνθρωποι εκεί μέσα ήταν πολύ ευγενικοί, πράγμα που είναι μεγάλο συν.
6. Γιόκ Μπαλίκ
Facebook: Γιόκ Μπαλίκ
Foursquare: http://4sq.com/9h20H5
Τις φορές που έτρωγα στον Σαββίκο, ο κολλητός Βασίλης με κορόιδευε γιατί «Πλήρωνα πολλά λεφτά και δεν χόρταινα».
«Εγώ, φίλε» μου έλεγε, «προτιμώ να πάω στο Γιοκ Μπαλίκ, να δώσω τρία ευρώ και να σκάσω μέχρι το βράδυ…»
Τελικά, ισχύει. Αν πεινάς, πάνε στο Γιοκ Μπαλικ και πάρε ένα Φτερωτό: Είναι πεντανόστιμο και σε χορταίνει λες και ξεφόρτωσες μια μπετονιέρα στο στομάχι σου. Με την καλή έννοια – αν μπορείς να βρεις μια…
7. T.G.I. Friday’s
Facebook: https://www.facebook.com/tgi.fridays.greece
Foursquare: http://4sq.com/9mxd2A
Το να κάνεις παρέα με κομπλεξικούς κολλητούς σαν τον Βασίλη σε αποτρέπει από πολλές χαρές της ζωής. Συγκεκριμένα, ο τύπος είχε κάψει στο μυαλό μου την έννοια των Friday’s γιατί, όπως μου είχε πει πριν από πολλά χρόνια: «Είναι πανάκριβα!».
Γι’ αυτό, είχα πάντα μέσα μου μια καταπιεσμένη φοβία να μη μπω σε ένα από αυτά τα Αμερικανομάγαζα. Ποιοι ήταν αυτοί που έτρωγαν εκεί; Θύματα της παγκοσμιοποίησης που χάριζαν τις μακροχρόνιες καταθέσεις τους; Εφοπλιστές; Πανοραμίτες;
Τότε γνώρισα μια αξιοπρεπή παρέα εφοπλ.. εεε, Καλαμαριοτών (μαζί με έναν Τουμπαίο Παοκτσή) που με τράβηξαν για πρώτη φορά στο καζάνι της κολάσεως που λέγεται T.G.I. Friday’s.
Ρε τους καριόληδες… Ρε στο όνομα του βουτύρου… Πως στο διάολο μπορούν και φτιάχνουν τόσο νόστιμα φαγητά, τόσο παχυντικά, υπέροχα και ζουμερά που σε κάνουν να ξεχνάς το κιτσοαμερικανέ περιβάλλον, τους υπέρ-χαρούμενους σερβιτόρους και το ότι το μαγαζί έχει κάρτα μέλους με πόντους!
Ναι, είναι ακριβό. Ναι σε κάνει χοντρό. Αλλά, παιδιά, τρως ένα δυνατό burger, ξεδιψάς με την diner-στυλ refill Cola και πετάς μολότοφ στον παράδεισο με εκείνο το έγκλημα θερμίδων που λέγεται Chocolate Malted Turtle…
Μια-δυο φορές τον μήνα, πια, επιβάλλεται.
8. Pizza Poselli
Δαιμονικό…
Foursquare: http://4sq.com/Piy5FN
Κάτι μέρη σαν την Βαλαωρίτου σε κάνουν να αγνοείς οτιδήποτε έξω απ’ ότι έχεις κάνει lock-on για τη βραδιά σου – γιατί, γενικά, κάποιες παρακμές δεν αντέχεις να τις βλέπεις. Είναι και το ότι δεν κυκλοφορούσα (τότες) προς La Doze μεριά, αλλά εκείνη την πιτσαρία δεν την είχα καν παρατηρήσει.
Στην τελική, να φάω πίτσα στην (καρακαγκούρικη πια) Βαλαωρίτου, δεν θα το σκεφτόμουν καν…
Και μια μέρα, μας πήγε εκεί η Ελένη. Η Ελένη, αν και αδύνατη, είναι χοντρή στην ψυχή. Τρώει ρε! Τρώει το καταραμένο πλασματάκι και δεν χοντραίνει – και κάνει εμάς, που έχουμε εσωτερική τρόμπα, να την ακολουθούμε και να γινόμαστε σούμο ενώ εκείνη γελάει.
Τέσπα, ας αφήσουμε τα κόμπλεξ μου στην άκρη. Η Ελένη η Χοντρή στο Μυαλό, μας πήγε για πίτσα στου Ποζέλη.
Μπορώ να πω πως στην αρχή τρόμαξα, γιατί έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε τυπογραφίες και λογότυπα. Ε, η Pizzeria Poselli έχει για σήμα ένα τρομαχτικό, τρίγωνο logo που μου θυμίζει “Τέλος του Κόσμου” μαζί με Illuminati, ίσως και κάτι από Transformers.
Ακόμη και το απόμακρο βλέμμα της ταμία, αισθάνομαι πως κάτι κρύβει: μυστικά για την Νέα Τάξη Πραγμάτων ή την Area 51 – αλλά, fuck, οι τύποι κάνουν σβούρες την ζύμη μπροστά στα μάτια σου, την ψήνουν κι εσύ τρως μια γαμάτη, ποιοτική πίτσα, με λεπτή ζύμη και γευστικά υλικά.
Αγαπάω πολύ τα μανιτάρια και οι άνθρωποι έχουν μια version, την Tartufo, που βρωμάει μανιταρίλα.
Γι’ αυτό και τους αγάπησα, κι ας κάνουν τα βράδια Τεκτονικές τελετές για δυνάμεις του σκότους. Κι εκείνο το Est. 2012 κάτω από το logo τους, μου λέει πως θέλουν να μείνουν εκεί, κυρίαρχοι στις αισθήσεις του νυχτερινού μας πάχους για πολύ καιρό…
Αυτά!
Αυτά τα λίγα και με τα φαγάδικα…
