Λένε πως οι εκδοτικοί οίκοι περνάνε κρίση. Λένε πως οι Έλληνες δεν αγοράζουν βιβλία. Και ισχύει.
Ξέρετε γιατί; Γιατί το 90% των βιβλίων που κυκλοφορούν είναι σαβούρες. Kακογραμμένες σαβούρες, χωρίς λόγο ύπαρξης, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς κάποια διαφορετική ιδέα, γεμάτες κλισέ, βλαμμένο λεξιλόγιο και στημένες φωτογραφίες των συγγραφέων τους στο δίπλωμα του εξωφύλλου.
Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά είμαι απόλυτα απογοητευμένος από την (πολύ) νέα Ελληνική λογοτεχνία.
Παρ’ όλα αυτά, στους εβδομαδιαίους μου περιπάτους στα Public Ιωαννίνων, πάντα χαζεύω τους νέους τίτλους γιατί – ποτέ δεν ξέρεις – μπορεί να βρεθεί ένας ανώμαλος, παράξενος τύπος που να εκδώσει κάτι που δεν μου προκαλεί πνευματικά σπυριά.
Λένε ότι αρκούν 7 δευτερόλεπτα για να συμπαθήσεις (η όχι) έναν άνθρωπο. Έτσι και με τα βιβλία, αρκεί μια πρώτη ματιά για να βγάλεις πολλά συμπεράσματα.
Αρπάζω ένα βιβλίο από το ράφι με τις νέες κυκλοφορίες. Το εξώφυλλό του δεν μου θυμίζει άρλεκιν, είναι γραμμένο από άντρα και ο τίτλος φαίνεται έξυπνος. Πάμε στην πρώτη σελίδα…