Ξεκίνησε η παρακμή των street fashion blogs;
Οι φωτογραφίες πραγματικών ανθρώπων της μόδας, μπροστά από τις διάφορες Fashion Week του κόσμου, ήταν αυτές που ξεκίνησαν την πρόσφατη χρυσή εποχή του menswear blogging.
Όχι ότι έφτασε ακόμη σε επίπεδα mainstream, αλλά σίγουρα τα χιλιάδες blogs σχετικά με ανδρικά ρούχα που ξεπήδησαν τον τελευταίο χρόνο, οι άπειρες φωτογραφίες στο Tumblr και οι κρατημένες για blogger πρώτες θέσεις στα μεγαλύτερα fashion show, κάτι σημαίνουν.
Η ομορφιά των street φωτογραφιών ήταν, όμως, ότι μπορούσε κανείς να δει πως ακριβώς ντύνονται οι άνθρωποι του χώρου έξω από την πασαρέλα - πως ντύνεται ο σχεδιαστής μιας φίρμας, ο εκδότης ενός περιοδικού μόδας η ένα μοντέλο, όταν απλά πάνε κάπου για τη δουλειά τους.
Άκου το τελευταίο επεισόδιο του podcast:
Αυτή η φωτογραφία (με τον Nickelson Wooster) ξεκίνησε για μένα το ενδιαφέρον μου για το αντρικό ντύσιμο. Αυτή είναι μια ειλικρινής φωτογραφία.
Στην περίπτωση του Scott Schumann (Sartorialist) η street fashion photography πρόβαλλε και πολλούς ανθρώπους άσχετους με τον επαγγελματικό χώρο της μόδας. Ο Sartorialist μας έδειχνε απλούς κατοίκους της Νέας Υόρκης η του Μιλάνου με ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, ακόμη κι αν αυτό ξέφευγε συχνά από τα όρια του αισθητικά αποδεκτού.
Ήταν όμως ειλικρινές.
Διαβάζοντας το πρόσφατο post (http://wax-wane.com/2012/09/20/what-the-men-of-ralph-lauren-can-teach-us-about-street-style/) του πολύ καλού blogger Jake Gallagher σχετικά με το ότι έχει αποφασίσει να μην σχολιάζει την street fashion στο blog του, θυμήθηκα τον εαυτό μου να απορεί με το αν έσκαγαν από την ζέστη οι παρευρισκόμενοι στο καλοκαιρινό Pitti Uomo που φορούσαν πουκάμισο, γραβάτα και κοστούμι σε θερμοκρασίες που συνήθως δεν αντέχεις ούτε με κοντομάνικο.
Ο Jake, γράφει χαρακτηριστικά για με την τροπή "καρναβαλιού" που έχει πάρει το ντύσιμο των εμφανιζόμενων στις fashion weeks:
«Παρατήρησα πως η άποψή μου επιβεβαιωνόταν ξανά και ξανά την τελευταία εβδομάδα, αφού φαινόταν πως σχεδόν οι μισοί άνθρωποι που έρχονταν στα shows αισθάνονταν υπερβολικά άβολα στα ρούχα τους. Λέω "άβολα" γιατί δεν θέλω να εμβαθύνω σε όλο αυτό το "Fashion Καρναβάλι" που οι άνθρωποι ονομάζουν street style τον τελευταίο καιρό. Δεν με πειράζει που κάποιοι ντύνονται με τρόπο που θα χαρακτήριζα γελοίο, δεν είναι ο ρόλος μου να κρίνω το προσωπικό στυλ κανενός. Αλλά με ενοχλεί όταν βλέπω έναν άντρα να μην μπορεί καν να περπατήσει στον δρόμο επειδή το δερμάτινο τζιν του είναι τόσο στενά κολλημένα πάνω του που δεν μπορεί να λυγίσει τα γόνατα, χάνοντας την ικανότητα να λειτουργήσει κανονικά - απλά και μόνο για την πιθανότητα να τον βγάλει κάποιος φωτογραφία.»
Η προσωπική μου άποψη είναι πως, σίγουρα, η ειλικρίνεια στο street ντύσιμο που βλέπουμε στα blogs έχει αρχίσει να χάνεται. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν κοιτάξεις πίσω από την Fashion Week δεν θα βρεις αυτό το original στυλ που ξεκίνησε εξ' αρχής την νέα εποχή πώρωσης με το menswear. Το πρόβλημα είναι με το που κοιτάει πια ο φωτογραφικός φακός.
Ακόμη, όσο γελοία κι αν φαίνεται, η υπερβολή στα ίδια τα "πανηγύρια" της μόδας, πέραν του ότι διασκεδάζει οπτικά όλους εμάς, έχει και τον ρόλο του να δοκιμάσει τα όρια των συνδυασμών και του πειραματισμού πάνω στο αντρικό ντύσιμο. Είναι μια υπερβολή που θυμίζει τα ακραία σύνολα που συχνά παρουσιάζονται πάνω στο ίδιο το catwalk.
Ακόμη, ο ίδιος ο Sartorialist, που θεωρείται δημιουργός της street fashion photography όπως την ξέρουμε σήμερα, λέει στην συνέντευξη του Fashionista:
«Δεν με νοιάζει αν τα ρούχα που φοράνε (οι άνθρωποι που φωτογραφίζω) τους τα έχουν δώσει οι εταιρίες για να διαφημιστούν, μπαίνοντας στο blog μου. Δεν με ενδιαφέρει, ούτε θα ενδιαφέρει και κανέναν μετά από 100 χρόνια. Μια καλή φωτογραφία συνεχίζει να είναι μια καλή φωτογραφία. Αυτό είναι το μόνο που με κοιτάω. Αλλά μπορείς να καταλάβεις τους τύπους που υπερβάλουν για να φωτογραφηθούν. Υπάρχει κάτι σε αυτή τη νοοτροπία που, για μένα τουλάχιστον, δεν καταλήγει να δημιουργήσει μια καλή φωτογραφία.»
Άρα, τελικά, έχει αρχίσει το όλο street fashion θέμα να παρακμάζει;
Μα, υπήρχε άλλη περίπτωση; Οτιδήποτε είναι στο ξεκίνημα του, οτιδήποτε είναι αγνό, εκείνο είναι και όμορφο. Με το που μπλεχτεί πολύς κόσμος, πολύ ψώνιο και πολλά λεφτά, τότε το κάθε τι αρχίζει λίγο-λίγο να σαπίζει.
Και, παρ' όλο που κι εμένα με τράβηξε τώρα τελευταία το blogging σχετικά με τα ρούχα, ακόμη κι αν (θέλοντας και μη) επηρεάζομαι από το format που ακολουθεί η πλειάδα των σχετικών blogs, με πιάνει μια σιχαμάρα όταν βλέπω την υπερβολή, όταν ο οποιοσδήποτε παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά.
Αλλά με πιάνει σιχαμάρα ειδικά όταν φαίνεται πως πίσω απ' όλη την προσπάθεια δεν υπάρχει αγνή αγάπη για το θέμα, αλλά ένας απώτερος σκοπός να γίνει κανείς "γνωστός" ή να βγάλει λεφτά από αυτό.
Κάθε πράγμα (και γενικότερα οι τέχνες) παράγουν όμορφο αποτέλεσμα όταν γίνονται απλά για να γίνουν, επειδή απλά υπάρχει μια εσωτερική ανάγκη του δημιουργού να φτιάξει.
Έτσι και με την street fashion, έτσι και με το blogging: Αν κάποιος είναι από μόνος του στυλάτος και κάποιος άλλος τον βγάλει φωτογραφία απλά επειδή θέλει να την μοιραστεί με τον κόσμο, πιθανότατα το αποτέλεσμα θα είναι ενδιαφέρον - αν μη τι άλλο, θα είναι ειλικρινές.
Αν από την άλλη κάποιος ντύνεται σαν καρναβάλι απλά επειδή νομίζει ότι θα τραβήξει το γυάλινο μάτι του φωτογράφου (και καπνίζει επί δύο ώρες, ακουμπώντας στον τοίχο, σταυροπόδι, κρατώντας το λευκό του iPhone μέσα στο πλάνο) τότε χάνει τον χρόνο του (και την μαγκιά του).
Οπότε, καλή η όλη "ακμή" του menswear, αφού πολλοί βρήκαμε κάτι καινούριο για να βελτιώσουμε, για να κάνουμε την ζωή μας πιο όμορφη αισθητικά, αλλά ας μείνουμε καλύτερα μακριά από την ανάγκη για εμπορευματοποίηση κάθε αγάπης, μακριά από το υπερβολικό ψώνισμα και φυσικά, ας αρχίσουμε να παίρνουμε τον εαυτό μας λιγότερο στα σοβαρά.
Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.
Γίνε μέλος μαζί με 800+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.
Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.