Δεν πατάω στην παραλία χωρίς το Louis Vuitton κοστούμι μου!

Πως σας φαίνεται ο τίτλος; Ενδιαφέρων; Μέτριος; Ρεαλιστικός;

Γιατί είτε οι μαρκετίστες της Louis Vuitton βαράνε πολύ χάπι, είτε το ψώνιο του μέσου νεόπλουτου Ρώσου έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που απέκτησε τη δική του (διαστρεβλωτική) βαρύτητα.

Πριν ξεκινήσω το κορόιδεμα, ας πω λίγα λόγια για την μεγάλη φίρμα Louis Vuitton. Πρώτον, είναι η αγαπημένη μάρκα του Kanye West (ο οποίος κάνει ωραία μουσική) και δεν ντρέπεται να το δείξει

Continue reading

Bang to Ιωάννινα: Τρέχοντας στον Μπιζάνιο Δρόμο 2013.


Αυτός είναι ο “Μπιζάνιος Δρόμος”.

Τρέξιμο: Για το πόσο το αγαπάω έχω μιλήσει στο παρελθόν, αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν το είχα δει ανταγωνιστικά. Έτρεχα απλά για τον χαβαλέ μου, με έναν καλό ρυθμό αλλά σίγουρα μακριά από χρόνους επιδόσεων.

Έφτασε, όμως, και η μέρα που αυτό θα άλλαζε: Ο Μπιζάνιος Δρόμος στα Ιωάννινα, μια διαδρομή 11.3 χιλιομέτρων, από τα ΙΚΕΑ (περίπου) μέχρι την νομαρχία. Και 11 χιλιόμετρα δεν είναι κάτι το πολύ σπουδαίο για έναν άνθρωπο που αθλείται, αλλά αν έχεις την παραμικρή αίσθηση ανταγωνιστικότητας τότε μπορεί και να γίνει.

Continue reading

Bang to Ιωάννινα: «Και τι να κάνω που είναι του Αγίου Βαλεντίνου;»


Το (απίθανο) καφέ Boutique 1114 στα Ιωάννινα.

«Τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;» Η ερώτηση μου ήταν τίγκα στην ειρωνεία, καθώς παρατηρούσα τον Σπύρο να απλώνει τα μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς στο καφέ Boutique 1114. Μπαλόνια. Πολλά μπαλόνια.

Και έτσι όπως έβρισκαν τη θέση τους στο ταβάνι, μερικά έσκαγαν (για κάποιον παράξενο λόγο) λες και συμβόλιζαν τα αισθήματα πολλών για τη συγκεκριμένη μέρα.

«Μα, καλά, είναι δυνατόν να έχετε πρόβλημα με την ημέρα του έρωτα;» ρωτούσα όποιον το έπαιζε σπασμένος. Μπορεί να μην ήμουν ο τύπος που “γιόρταζε”, αλλά κάποιες άλλες φορές ήμουν. Αν θέλεις να σπαστείς με κάτι άσε τη μέρα ήσυχη – σπάσου καλύτερα με τον εαυτό σου που δεν βρίσκει την αγάπη.

Continue reading

Πως αγοράζω online ρούχα από το ASOS;

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε τις τελευταίες προσφορές στο outlet του Asos.

Θυμάμαι ακόμη την εποχή που φοβόμασταν να γράψουμε το μικρό μας (πραγματικό) όνομα στο internet – το να δώσω τον αριθμό της πιστωτικής μου κάρτας σε κάποιο άσχετο site ακούγονταν σαν κακό αστείο.

Και ο φόβος τότε δεν ήταν αβάσιμος: Τα (καινούρια ακόμη) online καταστήματα δεν είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη μας, η ασφάλεια ενός online shop ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και στην τελική: «Γιατί να μην πάω στο ρουχάδικο της πόλης μου;»

Η ερώτηση πια έχει γίνει: «Μα, γιατί να ψωνίσω στην πόλη μου;». Ας αφήσουμε τις τιμές στην άκρη. Πες ότι είμαι ανώμαλος και γουστάρω να πληρώνω “γερά” το προϊόν. Ας είχε, όμως, έστω κι ένα πράγμα που να μου άρεσε, κι ας το πλήρωνα σε premium τιμή για να στηρίξω την τοπική αγορά. Δεν έχει όμως…

Continue reading

Γιατί δεν φοράω (πια) τζιν παντελόνια.

Το ότι υπάρχει λόγος που γράφω κάτι τέτοιο, είναι η τέλεια ένδειξη ότι υπάρχει πρόβλημα. Γιατί, τι στο διάολο έχει ένα τζιν που το κάνει να αξίζει τόση προσοχή;

Ζητώ συγνώμη για την πώρωσή, αλλά ήθελα να βγάλω συναίσθημα. Ας μην το παίζω κουτός, ξέρω που ξεχωρίζει ένα τζιν: Είναι το ότι δεν έχει τίποτε το ξεχωριστό.

Continue reading

Η (τραγική) κατάσταση με τα Ελληνικά αντρικά περιοδικά.

Είμαι περιοδικόφιλος. Από το δημοτικό, ακόμη, βαρούσα ετήσιες συνδρομές στο CHIP (περιοδικό τεχνολογίας της εποχής, για όσους θυμούνται) και αργότερα (σχεδόν) δημιούργησα φιλία με τον περιπτερά λόγω του PC Magazine.

Και φυσικά σε γιατρούς, οδοντιάτρους, ήμουν ο μόνος που γούσταρε να περιμένει στο δωματιάκι με τους άνετους καναπέδες και τα περιοδικά. Ήταν σχεδόν παράδεισος για εμένα, με χειρότερο συναίσθημα όταν με φώναζε ο γιατρός ενώ βρισκόμουν στα μισά ενός καλού άρθρου.

Περνώντας την έντονη φάση με τα περιοδικά τεχνολογίας (όταν δηλαδή κατέληξα να λέω: «Θα μπορούσα να γράψω κάθε άρθρο καλύτερα απ’ αυτούς..») συνέχισα σιγά-σιγά στον κόσμο των αντρικών περιοδικών.

Continue reading

Bang to Ιωάννινα: Motley Coffeesweet.


Αυτή είναι η οδός Μουλαιμίδου, ακριβώς μπροστά από την δημοτική βιβλιοθήκη των Ιωαννίνων.

Η μεγάλη ντροπή ήταν όταν εγώ, ένα ψώνιο σχετικά με τις γνώσεις μου για τα Γιάννενα, έμαθα το Motley από μια Πολωνέζα φίλη μου που έκανε Erasmus εδώ. Μια τουρίστρια, ουσιαστικά, μου έβαλε τα γυαλιά στην έδρα μου.

Μπορώ να διακαιολογηθώ όμως: Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να έχει αυτήν την εξελιγμένη έκτη αίσθηση που την οδηγεί σαν GPS στην κοντινότερη (και παχυντικότερη) πηγή βάφλας. Γιατί, η πρώτη μου εμπειρία με το Motley ήταν ο τρόμος ενός υγιούς ανθρώπου μπροστά σε μια ζωντανή αρτηριοσκλήρυνση: Βάφλα, μερέντα, σαντιγί, κεράσια, αμαρτίες.

Continue reading