Κανόνες στο ντύσιμο: Και το προσωπικό στυλ που πάει;

Τα boat shoes φοριούνται χωρίς κάλτσες.
Καφέ ζώνη με καφέ παπούτσια.
Το blazer να καλύπτει τον κώλο.
Όχι ποσέτ σε ίδιο χρώμα με τη γραβάτα.
Τα πουκάμισα φοριούνται μέσα από το παντελόνι

Αυτοί είναι μόνοι μερικοί από τους γνωστούς κανόνες του αντρικού ντυσίματος που θα βρει κανείς σε κάθε αντρικό περιοδικό και σε κάθε menswear blog.

Τα ίδια περιοδικά, όμως, διαλέγουν συχνά άτομα όπως τον Johnie Depp ως τον πιο σέξι άντρα του κόσμου. Αν δεν έχετε δει τον συγκεκριμένο ηθοποιό, παραθέτω μια σχετικά ήρεμη φωτογραφία του:

Άκου το τελευταίο επεισόδιο του podcast:

Ναι, καλά είδατε. Οι λόγοι που ο Γιαννάκης μπορεί να ντυθεί έτσι και να κερδίσει και βραβείο είναι πολύ απλοί:

Είναι ο Johnnie Depp.
Είναι ο Johnnie Depp.

Δυστυχώς, για τους περισσότερους ανθρώπους που δεν είναι πασίγνωστοι ηθοποιοί του Hollywood, οι κανόνες του ντυσίματος ισχύουν. Ο Johnnie Depp, όταν ντύνεται γελοία, είναι πράγματι γελοίος - απλά ακόμη κι αν του το πεις κατάμουτρα δεν τον νοιάζει ιδιαίτερα αφού βγάζει μερικά εκατομμύρια από κάθε φιλμάκι που γυρίζει και στην τελική είναι αστέρι του Hollywood.

Έχουμε όλοι όμως δει στον δρόμο απλούς, καθημερινούς ανθρώπους με πολύ στυλ, που καταφέρνουν να μην φαίνονται μαλάκες, ακόμη κι αν σπάνε μερικούς από τους χρυσούς κανόνες.

Αυτοί οι τύποι υπάρχουν - αλλά είναι σπάνιοι. Πιθανότατα εγώ κι εσύ δεν είμαστε ένας από αυτούς - αυτό λένε τα μαθηματικά. Μα, εκτός κι αν το τζόκερ έπεσε πάνω σου και είσαι ένα από τα ευλογημένα μυαλά του στυλ (βλέπε Nichelson Wooster), είναι σχεδόν αδύνατον να σπάσεις τους κανόνες επιτυχημένα από την πρώτη στιγμή.

Ακόμη κι ο Wooster από κάπου ξεκίνησε.

Ας πάρουμε έναν τύπο που δεν ξέρει να παίζει πιάνο και να τον βάλουμε μπροστά στα πλήκτρα. Ας του δώσουμε και μια παρτιτούρα από Μότσαρτ. Όσο κι αν το θέλει, δεν πρόκειται να καταφέρει να παίξει μουσική. Εκτός κι αν του δώσουμε έναν δάσκαλο και αρκετό χρόνο για να μάθει πρώτα τα βασικά - τις νότες και την μουσική - μέχρι τελικά να ικανοποιήσει το μουσικό μας ψώνιο.

Πρέπει να κατέχεις τα βασικά στην εντέλεια για να ξεπεράσεις τα όρια.

Η θεωρία της εξέλιξης.

Το ντύσιμο του μέσου νέου άντρα είναι μια ανάμιξη εφηβικού στυλ με καγκούρικες επιρροές του περιβάλλοντος του, μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι της άποψης της μάνας του.

Πολλοί δεν θα ασχοληθούν ποτέ με το ντύσιμό τους σαν να είναι ένα κομμάτι της ζωής μας που αξίζει λίγη περισσότερη προσοχή. Θα αγοράσουν ένα polo shirt με έντονο λογότυπο, άντε και ένα υπερβολικό, ψευτο-fashion παπούτσι Replay και η ζωή συνεχίζεται.

Κάποιοι, όμως, συνειδητοποιούν αργά η γρήγορα ότι το ντύσιμο είναι κάτι σημαντικό. Όταν αποτελεί το 80% της εικόνας σου (ακόμη κι από άποψη εμβαδού...) δεν μπορεί να μην είναι. Τότε, κάποιοι, αποφασίζουμε να πάρουμε αυτό το κομμάτι στα χέρια μας.

Γιατί το 80% της εικόνας μου να ανήκει στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας και όχι στον εαυτό μου;

Γιατί το 80% της εικόνας μου να αντιπροσωπεύει τις καγκούρικες τάσεις του μικρού περιβάλλοντός μου αντί να είναι μια ακόμη προβολή της μοναδικότητάς μου;

Το στυλ πρέπει να είναι προσωπικό. Για να ζωγραφίσεις, όμως, σε έναν καμβά, όσο καλά και να έχεις οραματιστεί την εικόνα, πρέπει πρώτα να μάθεις να χρησιμοποιείς το πινέλο, τα χρώματα.

Για να αποκτήσεις κανείς το απόλυτα προσωπικό του στυλ πρέπει πρώτα να μάθει τις αρχές του όμορφου, διαχρονικού ντυσίματος. Και νομίζω πως η βασικότερη αρχή που σε οδηγεί σε αυτόν τον στόχο είναι η απλότητα.

Απλότητα.

Δεν μπορείς να κάνεις λάθος όταν ακολουθείς απλούς κανόνες. Δεν μπορείς να παρερμηνευτείς όταν λες (η δείχνεις) κάτι απλό.

Γι' αυτό ξεκινάς να φτιάχνεις τον λευκό καμβά του ντυσίματός σου με απλότητα, ακολουθώντας τους κανόνες που άλλοι έμαθαν, κάνοντας λάθη, πριν από σένα.

Ξεκινάς με απλά βήματα, φορώντας ένα γαλάζιο πουκάμισο στο σωστό μέγεθος. Αργότερα μαθαίνεις να φοράς ένα παπούτσι καλύτερο από το σάπιο σου αθλητικό. Ακολουθείς τους κανόνες για να τα συνδυάσεις με ένα παντελόνι που ίσως δεν θα είναι τζιν, που σίγουρα θα είναι στο σωστό μέγεθος.

Και το αστείο είναι πως ακολουθώντας τους κλασσικούς κανόνες του αντρικού ντυσίματος, θα καταλήξεις να είσαι αυτός που θα διαφέρει, αυτός που θα κάνει μπαμ έχοντας επιστρέψει στα βασικά.

Με τον καιρό, μαθαίνοντας να χρησιμοποιείς τις αμέτρητες μεταβλητές του αντρικού ντυσίματος, θα αρχίσεις να βλέπεις το σύνολο και όχι την λεπτομέρεια και εκεί θα αρχίσεις αυθόρμητα να προβάλλεις την διαφορετικότητά σου με μικρές λοξοδρομήσεις από το κανονικό.

Αυτή είναι η sprezzatura, η δύναμη του να είσαι ο πιο ωραίος άντρας, χωρίς να φαίνεται ότι έχεις κάνει την παραμικρή προσπάθεια.

Στην τελική, η ομορφιά βρίσκεται στα απλά πράγματα.

O Gianni Agnelli, μεγαλομέτοχος της Fiat, φορούσε το ρολόι του πάνω από το μανίκι για να βλέπει πιο γρήγορα την ώρα. Και στα περιοδικά έτρεχαν τα σάλια τους για κάτι που ο Agnelli έκανε για χαβαλέ, μια απλή διαφοροποίηση από τον κλασσικό τρόπο του να φοράς ένα ρολόι.

19 May, 2012